Ankara’da dün renkli bir gece vardı…

İş ve sanat dünyasının önde gelen isimleri Ankara Kulübü Derneği’nin Ankara Konağı’ndaki Seymenbaşı Merasimi etkinliğinde bir ortaya geldi.

RAHMİ KOÇ SEYMENBAŞI OLDU

Törende Koç Holding Yönetim Kurulu Onursal Lideri Rahmi Koç’a “Seymenbaşı Beratı” verildi.

Rahmi Koç’un Seymenbaşı ilan edildiği Ankara Konağı’ndaki törene ABB Başkanı Mansur Yavaş, gazeteciler ve iş dünyasından birçok isim katıldı.

Ankara’da babası Vehbi Koç tarafından kurulan Türkiye’nin en büyük holdinglerinden biri olan Koç Holding’i bu günlere taşıyan Rahmi Koç, bu unvanla Ankara ile bağlarını daha da güçlendirmiş oldu.

SEYMENLİK NEDİR?

Seymenlik, Türk tarihi için çok kıymetli bir yere sahip olan kıymetli bir geleneklerden biri olarak dikkat çekiyor.

Özellikle hudut bölgelerinde yaşamakta olan Türkmenlerin oluşturduğu askeri bir teşkilat olan seymenler, devlet için asker yetiştirmekle görevliydiler.

Seymenler, tıpkı vakitte bölgenin güvenliğini sağlamak ve yerleşim yerlerini korumakla da yükümlüydüler.

Ankara Valiliği’nin resmi internet adresinde ise bu tarihi geleneğe ait şu bilgilere yer veriliyor:

Seğmenlik/seymenlik, ortalarında yaşa bağlı bir hiyerarşi bulunan ve bununla toplumsal ilgilerini düzenleyen Ankara’ya mahsus bir çeşit toplumsal tertip geleneğidir. Bu tertibe dahil olan bireylere seğmen denir.

Tarihsel kökenine ait kesin bilgiler bulunmayan seğmenlik geleneğinin şekillenişinde; Ahilik geleneğinin, kent, kasaba ve köylerin muhtemel taarruzlardan korunması isteğinin ve yerleşim ünitelerinde bir iç nizam sağlama maksadının tesiri büyüktür.

Seğmenler ortasından sevilen ve sayılan bir kişi “seğmen başı” seçilir. 15-16 yaşlarındaki seğmenlere “yeni yetme”, 35 yaşına kadar olanlara “delikanlı”, yaşlı seğmenlere “kart traş efe” denir. Seğmenler kendi ortalarında ferfene toplantıları düzenlerler ve burada; topluluk üyeleri ortası ilgiler nizama oturtulur, üyelere seğmenliğin düzgünlük, dürüstlük üzere nitelikleri ile toplumsal hayata dair bilgiler aktarılır. “Seğmenbaşı” tarafından yönlendirilen bu toplantılarda yemek yenilir, sohbet edilir. Müziğin başlamasıyla sohbet sona erer, evvel ağır “divan” havaları çalınır, bir mühlet sonra da oyun kısmına geçilir. Cezayir havasının çalınması, toplantının bittiğini haber verir.

Kıyafet, takı ve silah, seğmenin görsel özellikleridir. Özel günlerde giyilen bu seğmen kıyafetleri; Osmaniye işliği, camadanlar, altın yahut gümüş sim işlemeli kanatlı cepkenler, sırmalı yelekler, diz bağları, tiftik çoraplar, yarım dizlikler, zıvgalar, önü harçlı, kadife yahut çuha yelekler, İzmir yelekleri, sekiz gözlü hasır örgülü silahlıklar ve efe nesillerinden oluşmaktadır. Yemeni ismi verilen ayakkabılar, kep denilen başlıklar ve kefiye ismi verilen ipek poşular, kıyafeti tamamlayan başka ögelerdir. Bu kıyafetler seğmenliğin Ankara bölgesiyle özdeşliğinin de göstergelerindendir.

Seğmenlik geleneği, kendi çerçevesindeki toplumsal bağlantıları düzenlediği, bölgesindeki oyun ve müzik sanatını sürdürdüğü üzere bu gelenekle ilişkili el sanatlarını da takviyeler.

Günümüzde Ankaralı sivil toplum kuruluşlarının gayretleriyle yaşatılmaya çalışılan seğmenlik geleneği, sağlıklı bir toplum olabilme yolunda düzgünlük, doğruluk, dürüstlük üzere öğretileri ile kendi katkısını yapmakta, ferfene toplantıları ile toplumun kent hayatının yalnızlığından kurtularak birlikteliğin kıymetini kavramasına yardımcı olmaktadır.