Bolu’da otel yangını faciasının tanığı konuştu
Kartalkaya Kayak Merkezi’nde geçtiğimiz günlerde yaşanan acı olayda, çıkan otel yangını faciası 78 kişiyi hayattan kopardı.
Acı olayın şahitlerinden biri de Begüm oldu.
Begüm isimli toplumsal medya kullanıcısı, yaşadıkları endişe dolu anları toplumsal medya hesabından yaptığı paylaşım ile aktardı.
“NASIL BİR FELAKETTEN KURTULDUK İNANAMIYORUZ”
Oğlu ve annesiyle birlikte otelin 7. katında konakladıklarını söz eden vatandaş, paylaşımında, şu tabirlerde bulundu:
9. kattan itfaiye eri İbrahim Bey tarafından kurtarıldık. Tekrardan çok teşekkür ediyorum, Allah sizden razı olsun. Hala biz neler yaşadık, nasıl bir felaketten kurtulduk inanamıyoruz. Cehennem üzereydi. Şoktayız. Arayan, soran, ileti atan herkese çok teşekkür ediyorum. Allah’a şükür hayattayız, yaşıyoruz.
“NEFES ALMAK, KONUŞMAK VE GÖRMEK ÇOK ZORDU”
Paylaşımının devamında, konakladıkları odanın yamaç tarafında bulunduğunu söyleyen vatandaş, paylaşımında şu açıklamalara yer verdi:
Fotoğraflarda gördüğünüz yanan kısım. O gece bir uyu bir uyan gerçek düzgün uyuyamadık. Annemde oğlumun diş gıcırdatmasından ötürü bana, ‘Begüm, Asil neden dişlerini gıcırdatıyor?’ diye sordu. Kısaca onu konuştuk. Daha sonra çok faza gürültüler, sesler duymaya başladık. Ne olduğuna mana veremedik. Annemin yeterli ki aklına geldi ve camdan baktı. Camı açtığı üzere içeriye dumanlar doldu. Çabucak pijamaların üstüne montumuzu giyip çantamızı alıp odadan kendimizi koridora attık. Ne yapacağımızı bilmiyorduk, her yer dumandı. Birkaç kapıya vurduk. Nefes almak, konuşmak ve görmek çok zordu. Evvel 1 kat aşağı indik ancak daha fazla inemedik. Dumanlardan önümüzü hiç göremiyorduk. Simsiyah dumanla kaplıydı. Sonra tekrar üst çıkmaya başladık. Nasıl çıktık hiç bilmiyorum, kabus üzereydi o anlar, cehennemi yaşıyorduk.
“ANNEME ‘ARTIK DAHA FAZLA ÇIKAMAYACAĞIM, BİTTİ’ DEDİM”
Ben en son umudumu kesmiştim. Nefes alamıyordum, duman içimi yakıyordu, gözlerim yanıyordu ve boğuluyordum. Anneme, ‘Artık daha fazla çıkamayacağım, çok berbatım. Bitti’ dedim. Bana, ‘Begüm haydi gel kızım çıkacağız, az kaldı’ dedi. Resmen bir güç beni tuttu, itti ve üst çıkardı. O kısmı hatırlamıyorum. Nasıl çıktım bilmiyorum yalnızca oğlumun ayaklarına baktığımı ve onu görmeye çalıştığımı hatırlıyorum. O güçle 9. kat ön cepheye gelmişiz. O sırada o katta kendime geldim. Çabucak cam bulmaya çalıştım nefes alabilmek için ve sonunda buldum ama kilitliydi. Camı kırmak için bir şey aradık bulamadık. Yangın dolabı aradık, dumandan göremiyorduk. Dolap bulduk ama açamadık. Kapılara vurduk. Bahtımıza o sırada bir aile aşağıya inmek için odadan çıktı.
“KAPIYI ISLAK ÇARŞAF, HAVLU VE YATAKLA ÖRTTÜK”
Her yer dumandı, göz gözü görmüyordu. ‘İnemezsiniz, biz üste güç çıktık. Odaya bizi alır mısınız’ dedik. Çabucak aldılar sağ olsunlar, Allah razı olsun. 2 aile 9. katta vefatla burun buruna kurtarılmayı bekledik. Beyefendi sandalyeyle camı kırdı. Kapıyı ıslak çarşaf, havlu ve yatakla örttük fakat içerisi yeniden de duman doldu.
“İTFAİYE ERİ İBRAHİM BEY BİZİ KURTARDI”
2 çocuk ve 4 yetişkin camdan sarkarak uzun müddet kurtulmayı bekledik. Sonunda çok şükür itfaiye eri İbrahim Bey bizi kurtardı. Allah’a çok şükür. Allah bize yol gösterdi, güç verdi ve korudu. Hala yaşadıklarımıza inanamıyoruz. Büyük bir travma yaşadık ve hala tesirinden çıkamadık. Şoktayız.
