Bingöl’de vazifeli gassallar, hayatını kaybeden insanları son seyahatlerine hazırlıyor.

Cenaze süreçleri, 2 bayan ve 2 erkek gassalin çalıştığı Şehir Mezarlığı’ndaki Mezarlıklar Müdürlüğü binasında yapılıyor.

Daha evvel aldığı medrese eğitiminin akabinde istekli olarak bayan cenazelerini yıkayan Mine Coşkun ise 2021 yılından bu yana da Mezarlıklar Müdürlüğü’nde misyon yapıyor..

“ÇOK SAYIDA SAHİPSİZ CENAZE OLDU”

Coşkun, şunları söyledi:

2021 yılında gassal olarak mesleğe başladım. Daha evvel gassallıkla ilgili bir medrese eğitimi almıştım. Medrese eğitimimdeki hocamın vesilesiyle istekli cenaze yıkamaya başladım. İstanbul’dan belediye hizmetiyle uçağa yükleyip, Bingöl Belediyesi olarak havaalanından alarak, yalnızca belediye çalışanıyla yıkayıp, defnettiğimiz çok sayıda sahipsiz cenaze oldu.

Belediye Başkanlığı ismine, yaşlı ve bakıma muhtaç şahısların konut paklığı ve bakımıyla ilgili hizmetlerimiz vardı. Bir gün, bir bayanın cenazesinin yıkanması gerektiği söylendi ve ben annemle birlikte o bayanın meskenine giderek hem meskenini hem de kendi vücudunu temizledik.

“GASSAL OLARAK TANINMAMAK, BAŞLANGIÇTA ZORLAYICIYDI”

Son periyotlarda mesleğinin bilinirliğinin arttığını belirten Coşkun, şöyle konuştu:

Covid-19 süreci, çok sancılı bir periyottu. Annenin evlattan, evladın anneden kaçtığı bir süreçti. Bu durumu hepimiz derinden hissettik. Covid süreci hakikaten kuvvetli bir süreçti. Sonrasında sarsıntıyla karşılaştık. Adıyaman’dan gelen bir cenaze beni çok etkilemişti. O cenazeyi yıkayamamıştım. Dokunmaya kıyamamıştım. Bayanın hayat kıssasını dinlediğimde, 3 çocuk annesi bir hanımefendi olduğunu öğrendim. Eşi ve çocuklarıyla birlikte boğularak vefat etmişti. Orada gördüğüm manzara, anlatılamayacak kadar farklıydı, beni derinden etkiledi. Gassallığın nitekim yaralarla dolu olduğunu, aile efradının da orada çektiği eziyetleri görmek çok acı veriyor.

Her gün insanların sevdiğini defnettiğini görmek, çok güç bir durum. En sevdiklerimden biri olan halamı yıkamak da benim için kuvvetli bir süreçti. Halam, Bayburt’ta üniversite okuduğum sırada vefat etti. Ona yetişememenin acısını çok çektim. Gassal olmanın bende bıraktığı izlenim, hayatla bağlantılı soruları beraberinde getiriyor. Gassal olarak tanınmamak, başlangıçta zorlayıcıydı. Mesleğimizi anlatırken ‘Ben gassalım’ dediğimde, beşerler ‘O nedir?’ diye soruyordu. Gassal dizisinden evvel, ‘Ölü yıkıyorum’ dediğimde beşerler huzursuz oluyordu. Fakat diziden sonra, bu meslek biraz olağanlaştı. Evvelce korkulacak bir meslekken, artık paha verilen ve hayatın hakikatine açılan bir pencere haline geldi.